Dit is... Marie-Louise van Groeningen

Op eigen benen  ‘Voor mijn gevoel ben ik nu pas écht begonnen met mijn eigen bedrijf. In het begin was mijn vader nog elke dag in de winkel en we hadden met diverse lockdowns te maken. De overname van de winkel heb ik nog steeds niet echt kunnen vieren. Gelukkig hebben we nu een paar goede weken achter de rug, waarbij de mensen weer gaan winkelen en nieuwe kleren willen. Voor uitjes, voor werk, dat maakt niet uit; ze willen graag iets nieuws kopen. Veel vaste klanten heb ik inmiddels leren kennen en hun maten uit mijn hoofd geleerd. Mijn vader heeft daar echt op gehamerd en mij geleerd om op alle details te letten, tot aan de schoenlepels die recht moeten hangen. Hij wil het mij – met zijn vijftig jaar ervaring – écht goed leren. Na elke klant vroeg hij: “Wat ging goed en wat had beter gekund?”. Daar pluk ik nu de vruchten van.’

Breed assortiment ‘Wij hebben een winkel voor een breed publiek, en daar kopen we de collecties ook op in. Ik wil graag dat er voor iedereen wat te vinden is en zowel jong als oud hier binnen kan komen. Tot nu toe slaat dat goed aan.’ 

Parkeerplekken   ‘Sinds ik de winkel run, ontkom ik er niet aan om mezelf ook af en toe te laten zien bij vergaderingen van de winkeliersvereniging en gemeenteraad. Mijn interesses op dat gebied zijn breder geworden, omdat het belangrijk is om te weten wat er in de omgeving gebeurt en welke impact dat heeft op mijn winkel. Zo ben ik er bijvoorbeeld fel tegen dat ze de parkeerplekken in het centrum weg willen halen. Dan wordt de drempel veel hoger om hier iets te kopen. Ik probeer me echt hard te maken voor de binnenstad en het levendig houden van de winkelstraten. Oudewater is uniek en daar is nog heel veel uit te halen. Bovendien kan online shoppen niet tippen aan het persoonlijke contact dat je in een fysieke winkel hebt.’   

Waldorf Astoria  ‘Ik heb hotelmanagement gestudeerd en onder andere stage gelopen in het Waldorf Astoria en Krasnapolsky in Amsterdam. Daar heb ik echt geleerd wat service is: weten wat voor iemand belangrijk is en daarvoor net dat stapje extra zetten. In de winkel kan ik dat zeker toepassen. Zo kwamen er laatst twee toeristen uit Drenthe langs. Ze waren hier voor een wandelweekend en sliepen in Woerden. Die man kocht diverse kledingstukken, maar de broeken moesten vermaakt worden. Dat ging op dat moment niet meer, want het was bijna sluitingstijd en ze wonen niet hier. Toen heb ik aangeboden het de volgende dag te regelen, zodat ze het nog konden ophalen, voordat ze maandag weer naar huis gingen. Dat vind ik mooi om te doen. Ze hebben nu al gezegd volgend jaar terug te komen.’

Vakantie (of niet) ‘Een vakantie? Nee, dat zie ik voorlopig niet gebeuren. Dat komt omdat ik nu nog heel graag zoveel mogelijk zelf wil doen. Het is ook niet goed om meteen veel weg te zijn, net nu de klanten mij een beetje leren kennen en er ook aan beginnen te wennen dat mijn vader de winkel niet meer runt. Het is overigens wel fijn dat hij er nog regelmatig is om bij te springen wanneer het druk is of gewoon om te kunnen sparren met een ervaringsdeskundige. Bovendien is het runnen van een winkel een zwaar beroep, iets waar mijn vader me vooraf al voor waarschuwde. Alleen al de verkoopgesprekken zelf zijn veelomvattend. Het komt zelden voor dat je alleen een T-shirt verkoopt. Meestal komt daar nog een vest bij, een paar schoenen, een colbert, wat sokken. Je kunt je voorstellen dat als er dan meerdere klanten in de winkel zijn, het best aanpoten is. Ook onder andere het stylen van de etalage, de administratie en de bestellingen doe ik zelf. Is er iets niet op voorraad, dan is dat mijn verantwoording om dat snel te herstellen. Mijn verantwoordelijkheden zijn heel anders nu. Daarom denk ik dat ik voorlopig niet op vakantie zal gaan, maar dat is niet erg. Ik heb gelukkig nog een weekend Lowlands op de planning, daarna zien we wel weer.’ 

6 X Marie-Louise

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat:

‘Gelijk de wekker uitzetten, die gaat standaard om zeven uur. Dan ga ik op m’n gemak een bakje koffie drinken. Vervolgens kleed ik me rustig aan en meestal ben ik dan rond kwart over acht helemaal klaar. Terwijl de winkel pas om half tien opengaat ha ha. Meestal ga ik dan nog even op de bank zitten tot ik kan vertrekken of ik ga vast wat klussen of opruimen in de winkel.’

Mijn eerste baantje: 

‘Ook dat was bij mijn vader in de winkel. Daar hielp ik op zaterdagen mee. Volgens hem was het trouwens geen werken, ik haalde af en toe koffie voor klanten en hielp een beetje mee met opruimen. Ik vond het toen nog spannend om mezelf te laten zien.’ 

Mijn beste beslissing ooit:

‘Niet moeilijk: de winkel overnemen. Ik heb iedereen verbaasd toen ik het aankondigde, zelfs mijn vader heeft het me in eerste instantie af proberen te raden, hij wees me erop dat het zwaar is en ik veel verantwoordelijkheden zou krijgen. Maar ik heb geen seconde spijt gehad, ik vind het juist een mooie uitdaging.’ 

Een dag is geslaagd als:

‘Als klanten geslaagd zijn en ze met een glimlach de deur uit gaan. Klanten staan altijd voorop. Ook vind ik het altijd heel bevredigend als ik aan het eind van de dag heel blij ben dat ik mijn schoenen uit kan doen, omdat mijn voeten en benen zo’n zeer doen. Dan weet ik: ik heb een goede dag gehad.’  

Motto: 

 “Eight days a week”. Dat is een liedje van The Beatles, een band waar ik echt mee ben grootgebracht. Het lijkt misschien alsof ik heel rustig ben, maar ik kan moeilijk stilzitten. Ik wil altijd van alles tegelijk doen, dus ik heb eigenlijk acht dagen in de week nodig om alles uit te voeren wat ik in gedachten heb. Of ik moet Netflix kijken, daar word ik wel rustig van.’ 

Dit zou ik doen met een miljoen:

‘Een huis kopen en verder investeren in mijn bedrijf.’