‘Dit is ons thuis, hier zijn we op onze plek’ 

Is het Berpaviljoen vanuit een droom ontstaan?

Ed: ‘Vooral vanuit een soort vanzelfsprekendheid. Van samen kattenkwaad uithalen en lol beleven, ging het naar: zullen we samen een horecabedrijf beginnen? Dat zijn we gaan doen. Eerst Bartholomeüs in Nieuwland. Daarna werden we gewezen op het huidige pand van het Bergpaviljoen: is dat niet iets voor jullie? We dachten: wow, zo groot, gaan we dat echt doen? Ja, dus. We zijn plannen gaan maken en mensen gaan aannemen. Het is een droom als het dan ook echt lukt, maar we hebben ook slapeloze nachten gehad van de spanning en al het geld dat we leenden. Gelukkig hadden we goede mensen om ons heen die ons hielpen.’

Welke droom is zich gaandeweg gaan ontvouwen?

Theo: ‘Dat ons restaurant elke avond vol met gemêleerde gasten zit, die het allemaal naar hun zin hebben, elkaar ontmoeten, genieten van heerlijk eten en drinken, terwijl ons team goed samenwerkt en ultieme service en gastvrijheid biedt. En dat we aan het einde van de avond voelen: de gasten die vertrekken hebben het goed gehad. Dan kunnen wij weer rustig gaan dromen als we thuis zijn.’

Hoe maken jullie dat waar?

Theo: ‘Die droom is natuurlijk utopisch. Het valt niet elke avond zo mooi in elkaar. Dat is van veel factoren afhankelijk. Maar het gaat al jaren behoorlijk goed. Geluksmomenten zijn er zeker. Dat kan een zakelijke lunch zijn waarbij de tafelgenoten met succes een deal sluiten, waarna we horen dat we er precies op de juiste momenten waren. Maar het kunnen ook condoleances en begrafenissen zijn, waarbij mensen na afloop zo dankbaar zijn voor je gastvrijheid dat je er zelf ook emotioneel van wordt. Dat kunnen we alleen maar waarmaken samen met ons team. Als wij zelf energie leveren en ons DNA uitdragen, dat we voor kwaliteit en gastvrijheid staan, dan gaan onze medewerkers dat ook doen. Ik zeg weleens: wij zijn niet afhankelijk van een softwaresysteem, maar van de mensen die de droom samen met ons willen waarmaken.’

Wat maakt jullie werk zo waardevol?

Ed: ‘Mooi voorbeeld is dat er laatst een jongen naar me toe kwam in de kroeg. Hij vroeg: ken je me nog? De afscheidsreceptie van zijn vader had bij ons plaatsgevonden. Hij was zo dankbaar. Dan merk je hoeveel impact ons werk kan hebben. Op het juiste moment een glas water aanreiken, alles tot in de puntjes verzorgen. Dan kan je dus die warme deken zijn, wat eraan bijdraagt dat het een dierbare herinnering blijft.’

Welke dromen zijn niet uitgekomen?

Theo: ‘Na het overlijden van de vader van Ed in 2008 hebben we wel wat dromen opzijgezet. Omdat we zagen wat er echt toe deed. Daarvoor droomden we groot en dachten we naar vijf, misschien wel tien zaken te gaan. Voor onze wijnbar LEFF, die in die tijd landelijk best wel gezien werd, maar te vooruitstrevend was voor Amersfoort, waren we al ver met locaties in Utrecht en Amsterdam. Uiteindelijk hebben we dat niet doorgezet. Zo hebben we geslaagde en minder geslaagde bedrijven gehad, maar we zijn wel altijd weer hier teruggekomen. Het Bergpaviljoen is ons thuis, hier zijn we op onze plek.’

Achteraf moest het zo gaan?

Theo: ‘Ik denk dat alles een reden heeft. Die dromen pasten uiteindelijk niet bij ons, dat waren wij niet. Het Bergpaviljoen is een droom die ís, die we willen bewaken en voortzetten. Spijt? Het is wat het is. Je leert er veel van, waardoor je keuzes een volgende keer bewuster maakt en beter afweegt. Zo zijn we recenter de exploitatie van sociëteit Amicitia gaan doen. Dat hebben we goed georganiseerd met een leuk team. Het draait, het loopt en het is goed te combineren met het Bergpaviljoen.’

Dromen jullie nog?

Theo: ‘Zeker wel! We komen in een andere fase, we zijn allebei een halve eeuw geworden. In ons vak zijn we dino’s. We vinden ons werk hartstikke leuk en gaan zeker niet morgen stoppen, maar we praten wel met elkaar over de toekomst. We willen het Bergpaviljoen uiteindelijk afsluiten zoals we het begonnen zijn. Hopelijk kunnen Ed en ik nog lang van elkaars gezelschap genieten. We waren vrienden, zijn zakenpartners geworden en inmiddels voelt het als een familieband. Dertig jaar lang al delen we het leven met elkaar, de goede en slechte momenten. Het is een droom dat dat nog een tijd zo blijft.’

Ed: ‘Het leven gaat snel en duurt niet oneindig. De grootste droom is dat we gezond en met goed verstand oud worden.’

Theo: ‘In harmonie, met de mensen waar we om geven om ons heen. Hoe ouder je wordt, hoe minder belangrijk allerlei randzaken worden. Vrede op aarde klinkt wel heel erg als een kerstboodschap, maar het is wel wat ik wens.’

Over kerst gesproken: jullie beproefde thuiskookmaaltijden zijn natuurlijk weer verkrijgbaar!

Ed: ‘Absoluut! Met onze kerstmaaltijdboxen haal je het Bergpaviljoen in huis. We bieden verschillende viergangenmenu’s, met de keuze uit vlees, vis en vega. Je hoeft zelf alleen maar de tafel te dekken, de gerechten op te warmen en leuk op te dienen. Het bespaart je een hoop stress, veel tijd en rommel in de keuken. Je hoeft vooraf geen boodschappen te doen en kunt lekker met je gasten aan tafel zitten. Supermakkelijk, maar wél de kwaliteit die je van Het Bergpaviljoen gewend bent. Ontspannen genieten!’

www.bergpaviljoen.nl