Energiebalans

Toen ik op 1 november 2000 voor het eerst naar mijn zolderkamer liep om mijn leven als zelfstandige te beginnen, voelde dat zowel stoer als spannend. Ik weet nog dat het voelde als een sprong in het diepe, zonder vangnet. Tot ik besefte dat ik nooit meer invloed had op mijn eigen fouten en successen dan nu. En dat die sturende positie misschien wel veel meer veiligheid bood dan een arbeidsovereenkomst ooit kon doen. 

Wat ik me vooral herinner van die begintijd is de enorme hoeveelheid energie die ik kreeg van de eerste positieve reacties van potentiële klanten. Om nog maar te zwijgen over de adrenalineshots bij een opdracht, een factuur of een binnenkomende betaling. Zoveel energie, dat ik gedurende een weekend begon te verlangen naar de maandag. Als ik weer mocht en de klanten weer bereikbaar waren. En dat, zo moet ik wel even zeggen, kwam zeker niet omdat ik het thuis niet naar mijn zin had. Het was puur plezier en honger naar de volgende stap.

Toen me gevraagd werd deze column te schrijven, met als thema balans, moest ik daaraan denken. Want het gaat in arbeidsland al jaren over een goede werkprivébalans, quality time en tijd voor jezelf. Ik snap de theorie wel, maar de achtergrond veel minder.  Natuurlijk kunnen mensen overbelast raken, misschien zelfs uitgebuit, en  natuurlijk is er veel meer in het leven dan alleen werk. Maar ook toen ik nog in loondienst was heb ik vaak gefunctioneerd op golven van  enthousiasme en euforie. Ik herinner me nog de tijd dat ik op zee zat en een geweldige ploeg aan boord had. We lagen in één of andere haven en hadden de avond ervoor de bloemetjes stevig buitengezet. Maar de volgende dag lag er een grote klus op ons te wachten en moesten we een hoofdmotor voor een groot deel uit elkaar halen. Iedereen was om 7 uur ’s ochtends present, kan koffie erbij, muziekje op en knallen. Het was hard werken, maar vooral enorm veel plezier hebben met elkaar. Het voelde als een hobby waar ik ook nog voor betaald werd. 

Wat ik maar wil zeggen; het gaat over een energiebalans. Als je meer energie uit je werk haalt dan dat je erin stopt, zit het eigenlijk altijd goed. Dat kan in een uitgebalanceerde werkprivéverhouding, maar ook met een drive om leuk werk te doen waarbij uren niet of nauwelijks tellen. Wat in ieder geval niet kan, is dat je de tijd voor jezelf puur nodig hebt om de energie die je verliest in je werk weer aan te vullen. Als dat structureel zo is, dan moet je maar eens in de spiegel kijken of je op de goede plek zit.