Zoeken
Johan Pouw

Johan Pouw, directeur van Pouw Vervoer, is een goedlachse rasondernemer met een neusje voor kansen. Hij houdt van uitdagingen en het combineren van krachten én van teamwork. Actief in horeca, personenvervoer en ontwikkeling van onroerend goed. [email protected] 0306868306

Dromen

2 december 2024 (Laatst bijgewerkt op: 5 december 2024) | 4 minuten lezen

Dromen geven vaak mooie dingen en ideeën, anders heet het een nachtmerrie. Dromen geven toekomst en lange termijnvisies. Toch weten we vaak niet meer wat we gedroomd hebben. Als kind had ik een dromenvanger. Ik weet niet of het gewerkt heeft, maar het stond wel leuk. Als kind droom je over brandweer zijn, of politieman. Gewoon hele stoere beroepen.

Later wordt dat anders. Je komt op het voortgezet onderwijs en je leert voor wat je denkt te gaan worden. Na wat omzwervingen doen de meeste mensen niet meer wat ze verwacht hadden te gaan doen.

Ik kom van de boerderij af en zou boer worden. Ik werd een horecaondernemer met discotheken en voor het vervoer van onze gasten hadden we een bus. Uiteindelijk werden dat steeds meer bussen. Lijkt een onlogische route, maar ik was bezoeker in de disco en half dagdromend leek het me wel een leuk beroep. Ik droomde over hoe gaaf het zou zijn als ik een paar honderd bussen zou hebben in Nederland. Dan ga je nadenken: is het mogelijk en zo ja, hoe kom ik daar?

Als ouder droom je wel eens over hoe de wereld eruit zou moeten zien voor je kinderen. En wat wij daar zelf aan kunnen doen. Dat vergt lange termijnvisie.

‘Ik droomde over hoe gaaf het zou zijn als ik een paar honderd bussen zou hebben’

Die langetermijnvisie missen we als het gaat om integratie in Nederland, wat weer helemaal actueel is. Je ziet dat we dat in Europa en nu ook in Nederland compleet kwijt zijn. De manier van aanbesteden klopt niet omdat men naar de laagste prijs kijkt. Niet naar het feit dat iets wat bij ons gemaakt wordt hier ook werk en belasting oplevert. En bovendien leefbaarheid voor heel veel dorpen.

De hele maakindustrie verplaatst zich naar China.  Daar hebben ze een langetermijnidee over hoe en wat er nodig is over twintig jaar. Door aandeelhouder te worden in de mijnbouw en havens in Europa op te kopen worden ze compleet eigenaar van de hele keten. Eerst de productie van bussen, waar het in Europa niet goed mee gaat. Je ziet het ook gebeuren in de auto-industrie in Duitsland, maar ook de recycle-industrie gaat het in Europa niet redden. Hier hebben we andere milieunormen dan daar dus we missen compleet de slag met China. Daarmee verandert ook de leefbaarheid van bijvoorbeeld een productiestad als Borne en de dorpen daaromheen.

Zonder dromen komen we nergens.

Zonder dromen zou de wereld er heel anders uit hebben gezien.

Dromen monden soms uit in een idee.

En dat idee probeer je uit te laten komen.

Mooi punt om de aankomende tijd maar weer eens een droom
op te pakken.