Tot weerziens!

Een stad als Utrecht verandert voortdurend. Inwoners komen en gaan, wijken worden bijgebouwd, straten en pleinen worden aangepakt. Onze Utrechtse ondernemers bewegen mee op die golven van verandering. Passen zich aan, aan nieuwe klanten, breiden hun assortiment of dienstverlening uit of starten een tweede onderneming. Veranderen zit ondernemers namelijk in het bloed. Logisch, want als ondernemers hielden van vastigheid en voorspelbaarheid dan waren ze wel gewoon ergens in dienst gegaan. Een echte ondernemer snuffelt voortdurend aan de tijdgeest, verlegt de koers, vaart scherper of juist minder scherp aan de wind, zodat ‘ie daar is waar de klanten zijn. Dat veranderen geeft niet alleen de ondernemer en de ondernemingen nieuwe energie: het maakt de stad. Sterker nog, het maakt ons leven. De grote innovaties waar we in ons dagelijks leven gebruik van maken zijn er dankzij veranderende ondernemers. Elektrische auto’s, elektrische fietsen, havermelk in plaats van koeienmelk, bubble tea, een gezamenlijke pakketjesontvangst in je appartementencomplex, goederenvervoer per elektrische bakfiets; we hebben het te danken aan ondernemers die veranderingen zagen en daarop ingespeeld hebben.

De afgelopen twee jaar zijn de veranderingen wel erg hard en snel over ons uitgestort. Als ik terugdenk aan de stad twee jaar geleden, dan is het nauwelijks voor te stellen wat er allemaal is gebeurd. Uitgestorven straten, winkels en horeca dicht, evenementen afgelast, allerlei dienstverlening opgeschort. De stad leek stil te staan. De situatie was zo ingewikkeld en zo onvoorspelbaar dat het zelfs voor onze meest flexibele ondernemers nauwelijks mogelijk was om je aan te passen. En toch zagen we zelfs op de dieptepunten van de lockdowns nieuwe initiatieven ontstaan. Restaurants die zelf-maakafhaalmaaltijden gingen maken. Wandelingen met hapjes. Coaches die hun praktijk naar buiten verplaatsten. Online yogales. Het ondernemersbloed kruipt waar het niet gaan kan.

Maar zelfs ondanks die nieuwe initiatieven zijn de afgelopen twee jaar voor veel ondernemers loodzwaar geweest. Bedrijven zijn failliet gegaan, ondernemers hebben zich in de schulden moeten steken, mensen hebben hun droom zien vergaan en zijn noodgedwongen iets anders gaan doen. Als gemeentebestuur hebben we geprobeerd her en der te helpen. In het volle besef dat het altijd te weinig zou zijn. Nu corona naar de achtergrond is verdreven zie ik de stad weer langzaam opbloeien. Helaas voorzichtiger dan we zouden willen met z’n allen, want de volgende levens- en stadsveranderende gebeurtenis is alweer begonnen. De oorlog in Oekraïne laat zich op allerlei manieren zien bij ons op straat.

Zelf sta ik nu aan het begin van een grote veranderingen. Na zestien jaar in de Utrechtse politiek ga ik het stadhuis verlaten. Dat vind ik jammer en leuk tegelijkertijd. Het is jammer omdat het wethouderschap van Utrecht de mooiste en spannendste baan is die ik ooit heb gehad. Maar het is ook mooi. De wereld ligt weer voor me open. Ik mag mezelf opnieuw uitvinden. Hoe gaaf is dat?

Wat blijft is natuurlijk de liefde voor onze fantastische stad! Het ga u goed, en ik zie u vast weer. Tot weerziens!