Veolia ziet grondstof in al het afval

Bij het kennismaken valt vrij snel het woord afvalverwerking. Jan onderbreekt direct het gesprek. Er moet hem toch echt even iets van het hart. ‘Wij zijn geen afvalbedrijf. Wij zijn een kennisbedrijf in grondstoffen. Of dat nu papier, textiel of plastic is, dat maakt niet uit. Wij halen materiaal op, sorteren het uit en we upgraden het, zodat het geschikt is voor hergebruik. Dus dat is een hele andere tak van sport dan afvalverwerking. Dit moet je echt gescheiden zien.’ De onbedoelde woordspeling maakt dat iedereen aan tafel moet lachen. ‘Ja, zelfs dat moet je scheiden’, zegt Jan. Als oudgediende weet hij als geen ander hoe de markt in elkaar steekt. ‘36 jaar geleden bood mijn oude baas mij op een verjaardag een baan aan. Hij was op zoek naar een “jochie voor op de expeditie” en hij hoorde dat ik na mijn militaire dienst nog werk zocht. Ik besloot de baan aan te nemen, dus op vrijdag zwaaide ik af en op maandag stond ik al papier te sorteren. Van Scherpenzeel zei toen tegen me: “Of je bent hier met zes weken weg, of je zit hier voor de rest van je leven.” Nou, dat laatste is dus waar gebleken.’

Papier en plastic
Het scheiden en recyclen van afval heeft de afgelopen jaren een flinke vlucht genomen. Ín maart vierden we tijdens een congres dat het 100 jaar geleden was dat in Nederland de Amsterdamse
lompen- en schroothandel zich organiseerden”, vertelt Jan. ‘Het inzamelen van oud papier gaat al zo ver terug. Tegenwoordig gaan we natuurlijk een stukje verder. We halen niet alleen kranten en kopieerpapier op, maar kijken bij elk product of het hergebruikt kan worden. Papier en plastic zijn core business hier in Utrecht. Voor alle andere materialen hebben we partners. Elk materiaal kent zijn eigen methode van recycling. Papier wordt gesorteerd op kwaliteit, in balen geperst en daarna aangeboden aan de papierindustrie. Elke fabriek heeft zijn eigen receptuur voor papier, dus wij leveren wat de fabriek nodig heeft. Iedere baal heeft een bepaalde kwaliteit, die geschikt is voor bijvoorbeeld de verpakkingsindustrie, hygiënepapier of schrijfpapier.’

Scheiden bij de bron
‘Om de kwaliteit te waarborgen moet wat we aangeleverd krijgen zo schoon mogelijk zijn’, vertelt Bart. ‘Als je een bananenschil met papier weggooit is er met dat papier niets meer te doen. Dat is zonde, want je vervuilt een mooie papierstroom met organisch materiaal. Datzelfde geldt voor plastic en organisch of plastic en papier. Als je het netjes gescheiden houdt, hoef je niets te verbranden. Daarom scheiden we het liefst bij de bron, dus daar waar het wordt weggegooid.’ Jos vult Bart aan: ‘We zetten niet zomaar een bak neer bij bedrijven. We zitten aan tafel met een facilitair manager of directeur en kijken samen hoe we de verschillende materialen al bij het weggooien kunnen scheiden. We bespreken wat er mogelijk is en kijken ook naar de hoeveelheid materialen. Het heeft geen zin om voor twee appels en een bananenschil een aparte vrachtwagen te laten rijden. Dat is niet echt duurzaam. Wat wel werkt, hangt heel erg af van het bedrijf. Een kantooromgeving, restaurant en een magazijn hebben drie totaal verschillende afvalstromen.’

Bewustwording
‘Thuis zijn we gewend om te scheiden, met een papierbak, een groencontainer en een zak voor pmd’, vult Bart aan. ‘Ook in de openbare ruimte, zoals in ziekenhuizen en op Schiphol, zie je steeds vaker gescheiden inzameling. Wij merken aan de vragen die we krijgen, dat die behoefte op kantoor ook groter wordt. Daarbij willen we mensen met voorlichtingsmateriaal ook bewust maken van wat allemaal gescheiden kan worden. Denk aan afvalwijzers waarop je kunt zien wat in welke bak hoort. Op kantoor zie je vaak dezelfde stromen en dus dezelfde vragen. Bijvoorbeeld waar het theezakje in moet. Dat kun je makkelijk opvangen met afvalwijzers. We werken daarnaast ook samen met schoonmaakbedrijven, omdat zij dagelijks op de vloer rondlopen en dus goed kunnen zien waar het eventueel misgaat. Met onze kennis en hun ogen op de vloer, zorgen we voor een zo schoon mogelijke inzameling.’

Vertrouwelijk
De locatie van Veolia in Utrecht begon ooit als locatie voor archief- en datavernietiging. Deze locatie wordt hier ook vandaag nog voor gebruikt. Jos: ‘Naast papier en plastic, is vertrouwelijke vernietiging onze derde tak van sport. We vernietigen papieren dossiers, maar ook harde schijven, cd’s of kleding. En ook daarbij kijken we continu naar duurzaamheid. Zo winnen we in samenwerking met onze businesspartners uit vernietigde röntgenfoto’s zilver terug en vormen geshredderde cd’s de grondstof voor kaarsenhouders. Het gaat best ver. Alles om weer zoveel mogelijk grondstoffen te creëren voor nieuwe producten. De slogan van Veolia is niet voor niets: resourcing the world.’