de route naar de machtigste baan op aarde

Op een waterkoude zaterdagochtend in februari van dit jaar stond ik met een collega, ook verslaafd aan Amerikaanse politiek, in de rij voor The Rex, een klein theater in Manchester, New Hampshire. Niet veel later zou voormalig vicepresident Joe Biden daar één van zijn campagnebijeenkomsten houden. We zaten amper drie weken voordat het luchtruim tussen de Verenigde Staten en Europa hermetisch dicht zou gaan, onwetend van de coronaramp die ons te wachten stond.rnrnIn The Rex, volgepakt met politiek geëngageerde mensen, hield Biden een stoffig verhaal, totdat hij de teleprompter negeerde. Plotseling sprak hij vanuit zijn hart, over de persoonlijke tragedies in zijn leven. Hij weigerde zijn land te verliezen aan ‘nog eens vier jaar Donald Trump’. In de zaal kon je een speld horen vallen, al zette zijn toespraak op dat moment weinig zoden aan de dijk. Biden verloor groots in New Hampshire, waar hij op verkiezingsavond als een dief in de nacht vertrok.rnrnDie week in New Hampshire was één van de twintig trips die ik naar de Verenigde Staten maakte en één van de meest bijzondere. Niet alleen omdat ik mijn jarenlange fascinatie voor Amerikaanse politiek – ontstaan na mijn eerste bezoek aan Washington DC in 2002 – mocht verwoorden in een reportage in AD Magazine, maar juist omdat het hele voorverkiezingencircus de kern van de politiek raakt in dat land. Namelijk die van directe democratie. Het is voor politici die het hoogste ambt nastreven namelijk onontkoombaar om jezelf in New Hampshire (en daarvoor in Iowa) te mengen tussen het kiezerspubliek. De route naar de machtigste baan op aarde begint in lokale theaters, diners, gymzalen en bij de plaatselijke bakker.rnrnEen week zwerf ik vanuit standplaats Manchester langs Rochester, Gilford, Concord, Keene en Nashua om naast Biden ook Elizabeth Warren (foto), Bernie Sanders, Pete Buttigieg, Amy Klobuchar en Tulsi Gabbard te horen spreken. In Manchester vliegt de Air Force One over, het presidentiële vliegtuig met daarin Donald Trump, om voor een volgepakte SNHU Arena zijn aanhang toe te spreken. Twee dagen eerder zag ik er een Democratisch feestje toen alle kandidaten er hun zegje mochten doen.rnrnBiden droop na de voorverkiezingen in New Hampshire door de achterdeur af. Het presidentschap was verder weg dan ooit, maar in South Carolina blies hij zijn kandidatuur nieuw leven in. Een verloren voorverkiezing en corona kregen hem er niet onder. Negen maanden later is hij Mr. President-elect. Zo kan het dus lopen. En over ruim drie jaar hoop ik opnieuw te rillen van de kou voor de deur van The Rex in New Hampshire.