Al bijna negentig jaar is schildersbedrijf Joh. van Doorn een betrouwbare partner voor schilder-, glas- en houtwerk. Voor het bedrijf uit Bilthoven blijft het in deze tijden een uitdaging om echte vakmensen binnenboord te halen. ‘De meeste jongens die hier komen, horen van vrienden hoe het bij ons gaat.’
Vakmanschap staat onder druk. Als er één bedrijf is dat erover kan meepraten, dan is het Schildersbedrijf Joh. van Doorn uit Bilthoven wel. Het opleiden van jonge schilders, glaszetters en timmerlui wordt een steeds grotere uitdaging, merkt Johan van Doorn. De directeur heeft er een oplossing voor bedacht. ‘Leerling-schilders, -glaszetters en -timmerlui lopen tijdens hun opleiding met een leermeester mee. Dat doen ze hoofdzakelijk in het particuliere werk. Naast vakmanschap gaat het ook om de omgang met klanten. Waar de nadruk op ligt? Op tijd komen, klanten netjes aanspreken en als je weggaat of klaar bent, ruim je alles netjes op. Dat zijn de basisdingen. Daarnaast leer je het vak dus van een ervaren vakman.’
Juist dat vakmanschap en die klantgerichtheid zitten diep verankerd in de bedrijfscultuur. Johannes van Doorn, de opa van Johan, begon het bedrijf in 1937 in een oud schuurtje in Maartensdijk, dat nu De Bilt is. Het startende schildersbedrijf deed alleen lokaal werkzaamheden. De vader en oom van Johan namen het bedrijf eind jaren zestig over. Iets voor de eeuwwisseling kwam Johan erbij. ‘We zitten hier nu veertien jaar. Vanaf het moment dat ik erbij kwam, kwamen er meer diensten bij. Sindsdien doen we niet alleen glas- en schilderwerk, maar ook timmerwerk. Alles dat we tegenkomen aan onderhoud – zolang het hout is – kunnen we gelijk meepakken. Als ramen, kozijnen en deuren verrot zijn, herstellen we dat.’
Familiebedrijf
Eigenlijk stond het helemaal niet in de sterren geschreven dat Johan zich zou aansluiten bij het familiebedrijf. Hij studeerde bouwkunde en ging daarna aan de slag bij een adviesbureau. Toen zijn oom overleed, stond zijn vader er alleen voor. ‘Mijn vader zei: “ik ga nu iemand extern zoeken of je hebt de kans om erbij te komen”. Ik had een kantoorfunctie en merkte dat dát ‘m niet ging worden. De combinatie tussen binnen en buiten trok me aan, ik wilde vrijer zijn. Dat kon hier. Rond 2000 heb ik het bedrijf overgenomen.’
Schildersbedrijf Joh. van Doorn groeide met succes uit tot een betrouwbare naam in Bilthoven en omgeving. Op bedrijventerrein Larenstein beslaat de opslaghal 750 vierkante meter. Op kantoor werken zo’n tien mensen, de totale organisatie bestaat uit negentig mensen, verdeeld over schilders, glaszetters en timmerlieden. Een aardige groep om aan te sturen. ‘De kunst is om iedereen op een prettige manier te laten werken. We doen niet de grote projecten voor woningbouwverenigingen van vijfhonderd woningen hier of duizend daar. Wij richten ons meer op kleinschalige projecten en particulier werk. Projecten bijvoorbeeld van dertig, vijftig of honderd woningen. Dat is te overzien en legt niet te veel beslag op de rest van de planning. Je kunt snel schakelen.’
De arbeidsmarkt staat onder druk, de kunst om aan goed personeel te komen is niet eenvoudig, zeker in functies waar vakmanschap is vereist. ‘Vroeger had je veel meer aanwas van jongeren die het vak in gingen’, vertelt Johan. ‘Dat is steeds minder geworden. Het wordt ondergewaardeerd, al vanaf school. Daar zeggen ze dat je eerst maar theorie moet leren en als dat niet lukt, dan ga je maar naar de praktijk. De meeste jongens die hier komen, horen van vrienden hoe het bij ons gaat. Of het zijn zonen of dochters van mensen die hier al werken.’
Dat is precies de reden waarom leerlingen bij Joh van Doorn in grofweg de eerste twee jaar met een vaste leermeester meelopen. Het is dé methode om alle facetten van het vak goed te leren. De kunst om het vakmanschap daarna binnenboord te houden? ‘Dat gaat vanzelf. Heel af en toe willen ze zzp’er worden, omdat ze dan van vriendjes horen dat het allemaal hosanna is, maar daar komt een heel aantal van terug. Als ze bij een leermeester hebben gezeten, moet je ze daarna het goede werk geven. Wij merken gaandeweg of ze verder willen in het particuliere werk of dat ze grotere projecten willen. Bij ons zijn er genoeg mogelijkheden. Je ziet vanzelf of iemand ergens bepaalde affiniteit mee heeft.’
Gasprijzen
Ook op andere gebieden liggen er uitdagingen, zeker na de exploderende gasprijzen. ‘Toen kwamen we erachter dat er ontstellend veel woningen zijn in de regio waar nog enkel glas of eerste generatie dubbelglas in zit. Mensen willen isoleren en op het moment dat je dat gaat doen, moeten kozijnen en ramen worden aangepakt. Die moeten ook worden geschilderd. Als er dan toch een steiger staat, kunnen we meteen een nieuw raam plaatsen. Het voordeel bij ons is dat we alles zelf kunnen doen en dat onze klanten met één aanspreekpunt te maken hebben. Alles staat in één offerte binnen één opdracht.’
Ziet Johan met het oog op de toekomst dat de fakkel wordt overgedragen aan zijn eigen kinderen? Hij lacht. ‘Mijn dochter werkt in de horeca, mijn zoon in de luchtvaart, dus dat zie ik niet gebeuren. De samenwerking met een ander bedrijf is een stuk waarschijnlijker. Zo kan ik het bedrijf uiteindelijk goed doorgeven.’
Schildersbedrijf Joh. van Doorn rijdt inmiddels met de eerste elektrische glasbus, een vereiste om bepaalde binnensteden in te komen. Inmiddels is 25 procent van het wagenpark elektrisch. ‘We hebben nu twee laadpunten en er komen er nog twee bij, maar daarna kan het netwerk het niet meer aan’, legt Johan uit. ‘Daar kan ik dus niet verder mee, want dan staan de auto’s stil en kan ik ze niet laden. Ik zou wel willen, maar ondanks dat we hier op een redelijk nieuw bedrijventerrein zitten, kan ik geen zwaardere aansluiting krijgen. Technisch gaat dat niet.’