Wij hadden dit artikel al af, toen we lazen dat Johan Pouw van Pouw Vervoer eigenhandig met een aantal collega’s en een tourbus naar de grens tussen Oekraïne en Polen was gereden om vluchtelingen op te halen. We vonden dan ook dat we dit artikel wel moésten aanpassen. ‘Het is ongelofelijk mooi om te zien dat mijn team dit zo snel mogelijk maakte.’
Oorspronkelijk wilde Johan het interview wijden aan mensen. Want mensen zijn niet alleen de belangrijkste asset in zijn bedrijf, een tekort aan mensen vormt ook een uitdaging voor de bomvolle agenda die, nu het leven na corona langzaamaan weer normaal wordt, voor de deur staat. Maar mensen maken zijn bedrijf ook echt een stukje mooier, bleek wel na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne. ‘Het was eigenlijk een één-tweetje: daar stonden mensen die vervoerd moesten worden, wij hebben bussen’, aldus Johan. Met verschillende bussen en collega’s ging hij op weg naar de Pools-Oekraïense grens. ‘Mijn team, inclusief de projectmanager en planner, hebben direct alles op alles gezet om dit mogelijk te maken. Het was heel fijn om iets voor deze mensen te kunnen betekenen, emotioneel ook wel.’ rnrnTerug in de dagelijkse gang van zaken, richt Johan zich op een belangrijke missie: mensen ervan bewust maken dat buschauffeur een leuk én toegankelijk beroep is. ‘Bedenk je bijvoorbeeld eens de 45-jarige Tessa, wiens jongste kind inmiddels op de middelbare school zit waardoor ze veel vrije tijd heeft. Of de 31-jarige Rob, die als freelance fotograaf werkt en een extra inkomstenbron zoekt. Of de 68-jarige Ton die met pensioen is en nog een leuke bezigheid zoekt. Of iemand die de switch wil maken van de taxi naar de bus. Zij kunnen allemaal direct bij ons als chauffeur aan de slag!’rnrnIntern opgeleidrnNou ja, direct… uiteraard is een busrijbewijs wel nodig. ‘Dat faciliteren wij – we leiden intern mensen op. Je bent er een paar weken mee bezig en moet ook weer opnieuw de theorietest halen, maar het is voor iedereen goed te doen. Vervolgens kun je zelf aangeven wanneer en hoe vaak je wil werken en welk vervoer je voorkeur heeft. Je kunt op een van onze lijnbussen in de provincie Utrecht rijden, maar ook op de grotere tourbussen om mensen naar concerten of voetbalstadions te brengen – je mag kiezen welke club ha ha. Het is bovendien fysiek geen zwaar werk, aangezien passagiers zelf in- en uitstappen. Mensen denken dat buschauffeur worden zes stappen te ver is, maar als je ziet wat er op de bus rijdt, dan is dat zo’n beetje gemiddeld Nederland. Er rijdt zelfs een oud-burgemeester bij ons. Het enige wat wij vragen is dat je het leuk vindt om te rijden en graag met mensen omgaat.’
Creatieve oplossingenrnPouw Vervoer is sinds zijn ontstaan zo’n 25 jaar geleden, vrijwel altijd groeiende geweest. Johan had in de jaren negentig een discotheek in Lopik en kocht een bus om mensen van en naar de omliggende dorpen te vervoeren. Dat werden steeds meer bussen en groeide uit tot het brede vervoersbedrijf dat het nu is. Evenementenvervoer is nog altijd één van de kernactiviteiten, maar wie denkt dat het bedrijf de afgelopen twee jaar door het wegvallen van evenementen op z’n gat lag, heeft het mis. ‘Wij zijn altijd heel creatief geweest in het behouden van de workflow’, aldus Johan. ‘Ik was absoluut niet van plan om iemand te moeten ontslaan tijdens corona, dus we zijn andere dingen gaan bedenken. Zo zijn we Thuis uit Eten gaan helpen met het rondbrengen van bestellingen en hebben we voor de GGD tientallen bussen omgebouwd tot mobiele testlocaties. Daarmee gingen onze chauffeurs het hele land door. Bovendien hebben we vorig jaar het vervoer rondom de Formule 1 in Zandvoort mogen verzorgen, wat natuurlijk een gigantisch logistiek project was. Zodoende zijn we er ongeschonden doorheen gekomen.’rnrnProactief meedenkenrnWaarom een GGD nou precies bij Pouw Vervoer uitkomt? ‘Dat komt denk ik door onze proactieve manier van meedenken. De GGD was al bij verschillende partijen geweest, maar kon niet helemaal vinden wat ze zochten. Wij hebben meteen ideeën voorgelegd en zijn aan de slag gegaan. Dat geldt ook voor de Formule 1. Voordat dit werd uitbesteed, kwam de organisatie al bij ons om te vragen wat we van het verkeersplan vonden. Dat vertrouwen hebben we opgebouwd. Wij gaan overigens nooit op andermans stoel zitten, maar kijken wel mee. Wat zijn de bezoekersstromen, zijn er knelpunten, zijn er sleepwagens nodig, hoeveel bussen moeten er worden ingezet? Onze verantwoordelijkheid houdt niet op als mensen instappen. Wij zien het stuk daarvoor en daarna als gezamenlijke uitdaging. We houden met alles rekening, zelfs met de garderobe, al is dat niet ons “pakkie an”. Het is het complete plaatje dat de beleving van de klant maakt. Je kan een topavond hebben maar alsnog een klotegevoel overhouden als je je jas kwijt bent. En staat onze bus stil vanwege opstoppingen, dan is dat hetgeen wat bijblijft. Verder kijken dan onze kerntaak, dat is kenmerkend voor de groei van onze onderneming. Je zag dat ook duidelijk terug in het organiseren van de reis richting Oekraïne.’rnrnDat groei soms ook groeipijnen met zich meebrengt, weet Johan als geen ander. ‘Dat begon bij ons vooral met ruimte. Bussen moet je stallen, dus je hebt heel veel vierkante meters nodig. Die kwamen we constant tekort. Maar groeipijnen heb je ook in je organisatie zelf. Het moeilijkste vond ik om gaandeweg mijn eigen tekortkomingen in kaart te brengen en uit te zoeken wie die konden aanvullen. Soms kun je daardoor zelf de blokkade van groei zijn. Met aangeboren en aangeleerde eigenschappen en manieren kom je een heel eind, maar je moet op tijd inzien dat je niet alles kan.’rnrn2022 wordt misschien wel één van de gekste jaren ooit voor Pouw Vervoer. ‘De hele situatie in Oekraïne is al heel bijzonder en verder gaat het gewoon héél erg druk worden. Mensen staan te springen. Bedrijfsfeesten worden weer georganiseerd, scholen gaan op schoolreisje en de evenementenkalender is ramvol. MOJO, de concert-organisator waar wij mee samenwerken, heeft nog nooit zo’n volle agenda gehad. Daarom hebben we ook echt mensen nodig. Ik weet zeker dat ze er zijn, ze moeten alleen nog geënthousiasmeerd worden!’