Mijn dagdromenzijn geen bedrog

‘Dat doe ik eigenlijk te weinig’, was mijn eerste gedachte bij het horen van het thema ‘Dromen’. Ik ben niet zo van het dromen. Ik kan ze, in tegenstelling tot mijn vrouw die dromen letterlijk kan navertellen, nooit herinneren.

Ik heb op gezette tijden wel dagdromen. Je gedachten laten wegvliegen en terug laten komen met oplossingen en ideeën over hoe zaken aan te pakken of wat we zouden moeten doen om de stad en de regio wat mooier achter te laten.

Ik doe dat vaak als ik alleen aan het sporten ben. Als ik een rondje aan het hardlopen ben of lekker kromgebogen tegen de wind aan het stoempen ben, merk ik dat ik geweldig kan wegdromen. En dat vervolgens de oplossingen voor uitdagingen en nieuwe ideeën razendsnel oppoppen alsof het niets is, en ik ze ook nog kan reproduceren. Een interessant verschil tussen nacht- en dagdromen.

Mijn dagdromen zijn voor mij absoluut geen bedrog gebleken. Ik kom hierop
omdat ik onlangs de eer kreeg samen met 49 andere Utrechters een brief voor
‘De schat van Utrecht’ te mogen schrijven. Een brief over het Utrecht in 2074, over vijftig jaar dus, die samen met de andere brieven in een aluminium bus is gerold,
en vervolgens in een prachtig, door Utrechts kunstenaar Willem Noyons ontworpen, in de Michaelskapel van de Domtoren hangende kunstbol, zeg maar een soort tabernakel, voor de komende vijftig jaar is opgeborgen. 

Het schrijven van deze brief, die dus pas over vijftig jaar wordt voorgelezen, gaat over een jaar dat ik zelf niet meer zal meemaken. Hopelijk zijn mijn kinderen Brechtje (31) en Jort (29) dan nog gezond en in de buurt om mijn schrijfsel (vol met dagdromen) voor te lezen en tot zich te nemen.

Wat ik allemaal heb opgeschreven ga ik hier niet vertellen. Wat ik wel doe is mijn gedachtegang over hoe de wereld en in het bijzonder Utrecht er over vijftig jaar uitziet, toelichten.

De methodiek was voor mij eigenlijk heel simpel. Ik liet mijn gedachten gaan en droomde weg naar 1970, het fusiejaar van de FC. Het voelt voor mij als de dag van gisteren. Zo dacht ik ook aan de bouw van Hoog Catherijne, de enorme groei van wat nu het USP is, toen de Uithof, de aanleg van de A27 en de protesten daartegen, de Saturnusraket naast de Dom en natuurlijk de groei van de stad door Leidsche Rijn, de enorme groei van het onderwijs in de stad, de komst van TivoliVredenburg, de ontwikkeling rond het Jaarbeursplein en de nieuwe stationshal, de ontwikkeling van Catherijne 2.0 en natuurlijk prachtige evenementen zoals het WK Hockey in 1998, het WK jeugdvoetbal (met een debuterende Messi) in 2005, de Giro in 2010, de Tour onder de Dom in 2015 en natuurlijk La Vuelta in 2022. En dan hebben we nog de enorm geslaagde restauratie van de Domtoren zelf, het verdwijnen van de grote industrie en de enorme opkomst van de diensten- en kenniseconomie. Utrecht, heart of health en de meest competitieve regio van Europa. Zo wegdromend de geschiedenis in, wordt het ook makkelijker om weg te dromen naar de toekomst. Een toekomst die enerzijds ongewis is door alles wat er gaande is, en tegelijkertijd een toekomst waar je met de goede dagdromen geweldig grip op hebt door te zorgen dat je jezelf toestaat van die dromen geen bedrog te maken, maar werkelijkheid.  Hoe? Door je niet alleen aan te passen aan je veranderende omgeving, maar ook door je veranderende omgeving er mee vorm te geven. Yes you can.