Vakmanschap

Ergens eind jaren ‘80, begin jaren ‘90 kwam er een nieuwe visie op onze economie. Onze loonkosten konden niet meer concurreren op de internationale markt en we moesten ons geld gaan verdienen met een hoogwaardige kennisindustrie. En zo geschiedde. Laat me duidelijk zijn: er is helemaal niks mis met hoogwaardige,

technische en wetenschappelijke kennis, verre van dat. Het is van enorme toegevoegde waarde en het helpt het bedrijfsleven om een voorsprong in het concurrentieveld op te bouwen en vast te houden. Maar zijn we niet een beetje te ver doorgeschoten? Is onze economie niet wat te eenzijdig op kennis gericht?

Met name de coronapandemie en de Oekraïnecrisis hebben de keerzijde van de uitgezette koers scherp aan het licht gebracht. We zijn op een enorme manier afhankelijk geraakt van andere landen voor grondstoffen en productie. En bij een conflict of een verstoring van de internationale handel, sta je snel met lege handen. Iemand gaf me er laatst een mooie metafoor voor. Een eenzijdige kenniseconomie kun je vergelijken met een dolfijn. Enorm intelligent, maar met die vinnen is het moeilijk die kennis zelf ook toe te passen naar een praktisch product of dienst. Hij is afhankelijk.

Ik geloof echt ook in een kennisindustrie. Wij maken, als stevig mkb- bedrijf, permanent gebruik van de hoogwaardige kennisinstituten die we in ons land hebben. Maar ik zie het als toegevoegde ondersteuning aan ons primaire proces. We zoeken balans. Kennis tussen slimme oplossingen en praktisch gebruik ervan. En voor dat laatste hebben we vaklieden nodig. Mensen die zich door jarenlange ervaring hebben bekwaamd in een bepaald ambacht. Die kennis hebben die je niet op school of de universiteit kunt leren, maar die wel het verschil maakt tussen een beoordeling van je product of dienst met een 6 of een 9.

We hebben daar met z’n allen een verantwoordelijkheid in. Want hebben we niet met z’n allen geprobeerd onze kinderen richting een theoretische opleiding te krijgen, ook als dat misschien niet het beste aansluit bij de kwaliteiten van zoon of dochter? Daarmee hebben we vakmanschap wel met de mond beleden, maar niet in de praktijk gesteund.

In ons bedrijf is vakmanschap van essentieel belang om het verschil voor onze klanten te maken. Dus leiden we zelf op, zowel praktisch als theoretisch, en zoeken we mensen met de juiste skills en mentaliteit over de hele wereld. En we geven onze mensen het podium. Met de juiste balans van kennis en ervaring, maakt vakmanschap het verschil voor onze klant!