Een sprookje over werkgeluk: laat maar of laad maar?

Een pingpongtafel, bedrijfsyoga, smoothiebar en een eigen barista in huis. Ik blijf me met regelmaat verbazen over de dingen die werkgevers doen onder het mom van werkgeluk en duurzame inzetbaarheid. Maar of iemand er echt in gelooft? Ja, als trigger op een krappe arbeidsmarkt misschien…

Natuurlijk vind ik het stoer dat een bedrijf waar ik over de vloer kom een eigen Starbucks in huis heeft. En ja, bij een ander bedrijf zie ik dat de in huis bokslessen een band scheppen binnen een team. En een half uurtje yoga gedurende de dag helpt tegen de stress. Al deze “kraaltjes en spiegeltjes” dragen zeker bij. Maar meer dan “kraaltjes en spiegeltjes” zijn het niet.

Ik weet namelijk ook nog de sollicitante die mij vroeg naar de sfeer op de afdeling waar ze zou komen werken. Ze was bereid om genoegen te nemen met minder salaris als de sfeer bij ons beter zou zijn dan wat ze in haar huidige job ervaarde. De verhalen van bedrijven waar medewerkers in de watten worden gelegd met niet alleen een kerst-, maar ook een paas- en zomerpakket, en acties in de week van het werkgeluk ken ik ook. Hier lopen medewerkers bij bosjes weg omdat niet functionerende collega’s het hand boven het hoofd wordt gehouden ten koste van medewerkers die wel betrokken zijn en een stap harder lopen.

De kraaltjes en spiegeltjes zijn aantrekkelijk, maar alleen zolang de basis klopt. Als een medeweker onder het mom van waardering wel een kerstpakket ontvangt, maar de rest van het jaar zijn of haar initiatieven niet op prijs gesteld worden, dan is het maar een wassen neus. Leuk die yoga, of workshop weerbaarheid, maar als de manager nog steeds niet kan communiceren dan is daar niets duurzaams aan.

Wanneer de basis niet klopt dan komt vroeg of laat het moment dat de medewerker denkt “laat maar” en zijn biezen pakt. Of nog erger, niet vertrekt maar blijft zitten. En vooral niet meer doet dan zijn of haar aanwezigheid invullen binnen de heel formele kaders van de functie, en vooral geen stap meer dan dat.

Nee, begin met de basis. Geef heldere doelen, faciliteer die met de juiste middelen en duidelijke aansturing, en creëer ruimte voor autonomie. Wanneer je dit als werkgever consequent toepast dan zul je zien dat de betrokkenheid niet om 17:00 uur ophoudt. Als er dan een klus gedaan moet worden wordt er geroepen “Laat maar, wij doen dat nog wel even”.

En dan, dan maken de kraaltjes en spiegeltjes plaats voor échte waardering voor een duurzame samenwerking. Dat werkt beter dan de kostenpost om nieuwe medewerkers naar binnen te lokken omdat de bestaande club mensen bij de achterdeur zo hard wegrent.