Het avontuur van ondernemen
Sommige verhalen lezen als een jongensboek. Zoals deze, van de vrienden Asinto Rekoert en Amir Ansari van StyleAtWork uit Lopik. Wat begon als een grappig idee, is nu een goedlopend bedrijf en volwaardige partner voor bedrijfskleding. ‘We willen hier alles uithalen.’
15 april 2024 | minuten lezen
Hij rolde na zijn hbo-opleiding het vastgoed in. Een prima baan, maar Amir had altijd de ambitie om te ondernemen. Waarom? Omdat hij dan zijn eigen ding zou kunnen doen. ‘De ideeën, de visie, de ambitie; je doet het allemaal voor jezelf. De beloning die je ervoor krijgt is hoger, financieel, maar vooral emotioneel: het plezier is veel groter als je het voor jezelf doet.’
Asinto is het type dat altijd zijn eigen boontjes heeft gedopt. Op het schoolplein was hij al beroemd om zijn goede onderhandelingstechnieken. In zijn werk groeide hij op doorzettingsvermogen door van monteur installatietechniek naar werkvoorbereider en zelfs projectleider. ‘Ik streef altijd naar beter en meer. Dat is mijn levenslust. Het ondernemerschap zit in mij: dat wat ik doe, doe ik graag voor mezelf. Net als jagers vroeger, die brachten het vlees toch ook niet naar de buurman?’
“Hoe vet zou het zijn als wij samen een eigen kledingmerk beginnen?”. Deze vraag bespraken ze acht jaar gelden, nadat ze hun vriendinnen (die ook beste vriendinnen van elkaar zijn) hadden afgezet op het vliegveld. Wat ze toen nog lacherig bedachten, werd drie jaar later werkelijkheid. ‘Het vlammetje bleef branden’, vertelt Asinto. ‘In 2019 hebben we ons ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Dat vonden we een enorme stap. Wat we gingen doen wisten we nog niet precies. We hadden een summier plan.’
‘Het binnenhalen van een klant is leuk, maar de klant behouden – daar doe je het voor’
Grote partijen
Met een klein budget richten ze hun eigen kledingmerk met streetwise kleding op. Het liep al snel boven verwachting goed. Ze werden goed gevonden op social media en hun kleding werd zelfs gedragen in televisieprogramma’s. Asinto: ‘Je kan wel zeggen dat het aansloeg ja!’ Maar tegen de gevolgen van covid en de blokkeringen van het Suezkanaal was het merk niet opgewassen. De verkoop liep terug, net als de levering vanuit Turkije. Helaas pindakaas? Zeker niet! De mannen gooiden het al snel over een andere boeg. Ze bestelden “blanco kleding” en bekeken hoe ze deze zelf konden bedrukken. Met een “huis-tuin-en-keuken-transferpers” gingen de twee aan de slag. Al snel werden ze door zzp’ers gevraagd om logo’s op werkshirts te drukken. Amir: ‘De rest is geschiedenis.’
Inmiddels is StyleAtWork een volwaardig partner voor het leveren van bedrijfskleding. Asinto en Amir doen het nog steeds allemaal zelf, wel op een professionelere transferpers. Het grote voordeel: ze kunnen leveren vanaf één stuk, maar voor grote partijen polo’s, jassen of broeken kun je er net zo goed terecht. Amir: ‘We hebben onlangs een grote opdracht afgeleverd bij een klant. Hij stelde hoge eisen aan de kleding, en we hadden krap twee weken tijd om het voor elkaar te krijgen. Toen we het bij hem afleverden, stond hij bijna te springen van enthousiasme.’
Hun nieuwe core business past de jonge ondernemers als een jas. Anders dan bij de verkoop aan particulieren hebben ze nu veel contact met hun zakelijke klanten. Ze denken graag mee over welk type kleding past bij een bedrijf, zowel praktisch als qua uitstraling. Amir: ‘Communicatie is belangrijk voor ons. Wij zijn heel toegankelijk. Ik denk dat mensen het ons gunnen, omdat we jonge gasten zijn. Vervolgens laten we zien wat we waard zijn: we leveren hoge kwaliteit, zijn flexibel en komen onze afspraken altijd na. We zijn niet alleen jong en enthousiast, maar ook heel betrouwbaar. Daardoor merken we dat klanten bij ons terug komen.’ Asinto: ‘Het binnenhalen van een klant is leuk, maar de klant behouden – daar doe je het voor.’
Eigen baas
In hun nagelnieuwe kantoor kijken de mannen ambitieus vooruit naar de toekomst. Ze willen zich meten met de grootste spelers uit de regio. Kijkend naar de snelle groei die ze al hebben doorgemaakt, zijn ze ervan overtuigd dat dit gaat lukken. ‘Honderd procent!’, stelt Asinto. ‘Over vijf jaar werken we hier niet meer met z’n tweeën, ik denk zelfs al eerder niet.’
‘We moeten werk uit handen gaan geven: in het productieproces of in het contact met klanten’, voorspelt Amir. Hoe vinden ze het om werkgever te worden, terwijl ze zelf zo graag eigen baas zijn? Amir: ‘Werknemers krijgen bij ons de vrijheid om mee te denken over het bedrijf, we zullen niet onze visie bij iemand erin pompen. Natuurlijk geven we bepaalde kernwaardes mee, maar dit is de manier waarop wij zelf graag behandeld willen worden, en dat zullen we ook bij anderen doen.’