Reset of rust?

Soms lijkt het toeval, maar deze keer voelt het bijna als bedoeld: het thema van deze editie van OnderNamen is opvallend actueel. De afgelopen zeven weken was ik op reis, samen met mijn lief. Een tocht door Indonesië, op zoek naar onze wortels. Zij is er geboren, net als mijn vader en grootvader. Het werd een reis vol herinneringen — een ware “trip down memory lane”.

Onderweg dacht ik vaak aan het woord “reset”. Een woord dat we vooral kennen uit de technologie. Je laptop hapert, je belt de helpdesk, komt in de wacht, maakt een ticket aan en dan blijkt dat simpelweg uit- en aanzetten het probleem oplost. ‘U moet gewoon even resetten’, klinkt het dan.

Wij mensen resetten ook. Door slaap, door een weekendje weg, door vakantie. Sommigen zelfs op een stevig festival. Even uit de sleur, de spanning, de dagelijkse mallemolen. Maar terugkomen betekent vaak ook: terug in het oude patroon. En als daar weinig uitdaging in zit, duurt het niet lang voor een volgende reset nodig is. We leven in een wereld die hunkert naar nieuw, beter, anders, veroorzaakt door een eindeloze stroom prikkels op mobiel, pc en tv. Maar wat als die reset helemaal niet nodig is?

Op Sumatra kwamen we in een klein dorp. Ik noem de naam bewust niet. De mensen waren verrast ons te zien, maar ontvingen ons gastvrij, zij het voorzichtig. Ze vertelden dat er eerder bezoekers waren geweest die hen wezen op “meer”, “beter”, “handiger”. Maar dat hadden ze nog niet gemist. Ze vingen vis, deelden maaltijden, hoedden kippen, verbouwden rijst. Ze hadden elkaar. Samen de zonsopgang kijken, samen praten over familie, samen rijst drogen en pellen. Ze wilden niets toevoegen. Hun boodschap was helder: laat ons maar.

Wij trokken ons terug. Dankbaar. En beloofden: geen naam, geen locatie. Laat deze plek blijven zoals deze is.

Voor ons wás het een reset. Maar niet eentje zoals we hem kennen. Geen korte onderbreking, maar een diepe les in rust en tevredenheid. Terug in mijn eigen dorp, waar “samen” ook een kernwaarde is, vraag ik me af: kunnen wij dat ook? Niet alleen resetten — maar gewoon zijn?