‘Je moet creatief zijn en er af en toe een paar dagen tussenuit’
Al bijna negentig jaar is Brouwer Zwaar & Speciaal Transport uit Nieuwegein een gerenommeerd, specialistisch transportbedrijf. Alles wat groot en zwaar is, kunnen ze bij Brouwer vervoeren. Toch wacht het bedrijf ook uitdagingen rond het thema verduurzaming. ‘Voor de zware transportsector is er nog niks en ik denk dat volledig elektrisch ook niet gaat lukken.’
2 april 2024 | 4 minuten lezen
In het kantoor van Brouwer Zwaar & Speciaal Transport in Nieuwegein ruikt het naar rook. Boezemvriend Nico is op bezoek en luistert mee met het gesprek. ‘Nico blijft gewoon roken hoor, want dat is goed voor zijn gezondheid’, grapt Klaas Brouwer, de derde eigenaar in de generatie van de familie Brouwer die het transportbedrijf leidt. Opa Klaas begon in 1938 met het bedrijf. In 1975 nam zijn zoon Jos het over en in 2006 kreeg kleinzoon Klaas de sleutel in handen.
Klaas runt Brouwer Zwaar & Speciaal Transport met zijn zus Susan en zoon Robin (23). Bij het hechte familiebedrijf houdt vader Jos zich op de achtergrond nog altijd bezig met het wel en wee. ‘Hij is er nog bijna elke dag’, vertelt Klaas. ‘Met speciale dingen gaat hij soms mee. Oude museumtrams vindt hij nog altijd leuk. Mijn vader vindt het moeilijk om los te laten. Ik snap hem ook wel, want ik kan het ook niet loslaten. Tijdens vakanties zit ik nog de halve dag aan de telefoon.’
Brouwer Zwaar & Speciaal Transport vervoert met veertien indrukwekkende diepladers hoofdzakelijk funderings-, sloop- en spoormachines. Alles wat groot en zwaar is kan het transportbedrijf vervoeren. Dat vereist een grote mate van veiligheid en doorgaans een papierwinkel aan ontheffingen. ‘Ik vraag altijd een jaarontheffing aan. Dan mogen onze auto’s drieënhalve meter breed, 27,5 meter lang en honderd ton aan gewicht zijn. Wij gaan bijna altijd boven de honderd ton. Een gemiddelde heistelling weegt tegenwoordig 85 ton en de auto 55 ton. Daar moet je ontheffing voor hebben.’
‘Het is allemaal leuk, met die zero-emissiezones, maar ik vraag me af wat er van terecht komt’
Uitdaging
Dat is een uitdaging, geeft Klaas ruiterlijk toe. Ontheffingen moeten soms “aan elkaar worden geknoopt” om alle klanten goed te kunnen bedienen. Creativiteit is het toverwoord, ook op momenten dat er bijvoorbeeld een kraan kapot gaat en naar de dealer moet voor reparatie. Sinds het moment dat hij zijn vader in 2006 opvolgde, kwamen er talloze regels bij. ‘Echt ongekend, het is onwerkbaar’, vindt Klaas. ‘Je moet creatief zijn en er af en toe een paar dagen tussenuit. Dan ga ik even vijf dagen weg. Die heb ik nodig om op te laden.’
Soms zijn de kantoordagen met al het geregel zó intensief dat Klaas besluit zelf een dagje te gaan rijden. Even mee met de jongens, met de poten in de klei. ‘Het is een prachtig bedrijf, maar sommige dagen zijn niks aan door het gedoe met al die regels. Gelukkig kan ik hier met mijn zus en zoon lekker sparren. Over financiële zaken bijvoorbeeld: waarin gaan we investeren? Susan doet de financiële administratie, mijn zoon en ik houden ons bezig met de planning en garage, want onze auto’s moeten ook worden onderhouden.’
Klaas noemt zijn diepladers liefkozend “auto’s”. Ook hij volgt de discussie over de verduurzaming van het wagenpark in Nederland op de voet. ‘Voor de zware transportsector is er nog niks en ik denk dat volledig elektrisch ook niet gaat lukken. Ik zou ook niet weten waar ik het kwijt moet. Ik heb er auto’s bij die 60 ton wegen en er gaat 110, 115 ton aan machines op. Dan is het leuk om ‘m hier op te laden, maar aan het einde van de straat is de accu half leeg en op de snelweg helemaal. Dat gaat niet. Bovendien, als ik moet investeren, dan kost één dieplader nu drieënhalve ton en straks zeven. Ik moet ‘m ook terugverdienen en dan is mijn hele verdienmodel weg. Ik krijg zo’n auto ook niet meer gefinancierd. Het is allemaal leuk, met die zero-emissiezones, maar ik vraag me af wat er van terecht komt. Ik weet niet waar het naartoe moet. Daarnaast hebben we vaste tijden waarop we mogen rijden. Sta ik straks op een volle parkeerplaats waar ik mijn accu niet kan opladen.’
Genoeg uitdagingen dus, ook voor zijn onderneming. ‘Het steekt als er wordt gezegd wat je allemaal verkeerd doet. Laat iedereen gewoon in zijn waarde. De politiek zou eens moeten kijken naar de dagelijkse praktijk.’ Klaas wil het bedrijf ooit netjes overdragen aan zoon Robin. ‘Hij pakt het goed op, ik heb er geen omkijken naar en toch kan ik het niet helemaal loslaten als ik weg ben. Robin wil me graag opvolgen en ik wil dat ook. Logisch toch? Dit is ons levenswerk. Wanneer het gaat gebeuren? Volgende week’, grapt Klaas. ‘Ik word 49, dus ik mag nog wel even.’
Ondanks alle uitdagingen is Klaas trots dat het bedrijf al ruim 85 jaar bestaat. Hij laat een oude foto zien van zijn opa, die ooit begon met één wagen. Wat opa Klaas nu zou zeggen? ‘Hij was een trotse man, dus hij zou heel trots zijn.’