Duurzame labs en Bossche bollen

Zelfs in dit digitale tijdperk, blijft fysiek ontmoeten cruciaal. Dat is nu juist één van de grote voordelen van de enorme kennisconcentratie van enkele vierkante kilometers op het Utrecht Science Park. Op loopafstand bevinden zich kennisinstellingen, ziekenhuizen en Research & Development- bedrijven die kennis en ervaringen kunnen uitwisselen om te innoveren en samen te werken aan een gezonde en duurzame samenleving.  We noemen het ook wel de Starbucks-factor: je meegenomen koffie is nog warm als jij naar een samenwerkingspartner op het Utrecht Science Park bent toe gewandeld.

Toch gaat ontmoeten niet vanzelf en hebben mensen ook vaak de neiging zich te beperken tot hun eigen afdeling. Deels is dat ook logisch en effectief. Het ecosysteem van het Utrecht Science Park is heel waardevol, maar dat wil nog niet zeggen dat alle individuele 30.000 medewerkers en 55.000 studenten voor een gespecialiseerde onderzoeker van meerwaarde kunnen zijn.

Aan de andere kant kunnen juist ook grote stappen in innovatie worden gezet als verschillende disciplines elkaar ontmoeten, samenwerken en tot een multidisciplinaire aanpak komen. Dat kan natuurlijk door de zogenaamde “toevallige” ontmoetingen, bijvoorbeeld in de rij bij één van de foodcourts tijdens de lunch. Daar zijn mooie voorbeelden van bekend maar dat blijven wel toevalstreffers. Door het organiseren van gerichte bijeenkomsten waar bewust partijen bij elkaar worden gebracht, kan je het “toeval” behoorlijk helpen. De Utrecht Science Park-partners organiseren dan ook veel events om ontmoetingen van disciplines te stimuleren.

Zo was er dit jaar tijdens de Utrecht Science Week een hackathon voor mensen die bij de diverse partners in labs werken en die met elkaar brainstormden hoe deze labs duurzamer kunnen worden gemaakt. Met veel enthousiasme werden ervaringen uitgewisseld en ideeën gepresenteerd door mensen die elkaar zonder dit event niet zouden hebben ontmoet, terwijl zij in hun dagelijkse werkomgeving in de labs veel vergelijkbare uitdagingen hebben.

De besproken plannen varieerden van het terugbrengen van afval, bezuinigen op vriezers en materialen en betere kennisuitwisseling. Bijvoorbeeld als voor de ene partner noodzakelijkerwijs te vervangen apparatuur voor een andere partner nog heel goed bruikbaar is. Toevallig kreeg ik enkele dagen na de hackathon een rondleiding van één van onze groeiende R&D-bedrijven in de nieuwe ruimtes die het net op het Utrecht Science Park had betrokken. De vorige gebruiker was naar een groter pand op het Utrecht Science Park verhuisd. De directeur attendeerde mij op een groot labapparaat dat ze van de vorige gebruiker had kunnen overnemen omdat dit R&D-bedrijf voor haar nieuwe locatie nieuwere apparatuur had moeten aanschaffen. Een toevalstreffer. “En weet je wat we ervoor hebben betaald?” vroeg de directeur met een grote glimlach. “125 Bossche bollen!”