Familie boven alles
Maurice van den Hadelkamp staat met de ondersteuning van zus Bernadette van den Hadelkamp aan het roer van familiebedrijf Van den Hadelkamp Auto’s aan de Krekenburg in Montfoort. Korte lijnen, snelle service en flexibiliteit kenmerken het autobedrijf. ‘We willen onze klanten altijd mobiel houden.’
Tijdens dit interview wordt de laatste hand gelegd aan de voorbereidingen voor de nieuwe werkplaats van Van den Hadelkamp Auto’s. Het is voor vader en mede-eigenaar Ad van den Hadelkamp de kroon op veertig jaar ondernemerschap. ‘Hij wilde de werkplaats nog verbouwen met het oog op de toekomst, dan is voor hem de cirkel rond’, vertelt Maurice. ‘In de werkplaats gaan onze collega’s straks aan de slag met de nieuwste apparatuur.’ Die moderne apparatuur is nu ook al aanwezig, maar in de nieuwe werkplaats zal dit worden uitgebreid en wellicht worden er ook voorbereidingen getroffen om in de toekomst elektrische auto’s te repareren. ‘De politiek wil het liefst dat morgen iedereen elektrisch rijdt, maar daar zitten nog veel haken en ogen aan: kostbaar, een lage actieradius en wat denk je van voldoende stroompunten? We weten niet hoe mobiliteit zich de komende jaren ontwikkelt, daarom verwacht ik dat er voorlopig nog een heel aantal benzine- of dieselmotoren wordt verkocht.’
Van den Hadelkamp Auto’s is specialist in bedrijfswagens van Mercedes. Bernadette: ‘We hebben de juiste apparatuur om alle reparaties daarvan uit te voeren en veel onderdelen van een Vito en een Sprinter op voorraad. We kunnen snel schakelen en daarmee houden we klanten altijd mobiel. Onze klanten komen uit het mkb: koeriers, koel- en vriestransport, bouwbedrijven en zzp’ers, die kunnen we niet een paar weken op een reparatie laten wachten.’ Dat betekent dat Maurice 24 uur per dag bereikbaar is voor zijn klanten. Ook vader Ad wordt nog iedere dag gebeld door klanten. ‘Als klanten mij uit bed bellen, omdat ze stilstaan met hun wagen, dan lossen wij het voor ze op’, vertelt Maurice. ‘Kunnen we de reparatie niet direct uitvoeren? Dan zorgen we voor vervangend vervoer.’
Hard werken
In 1983 startte Ad van den Hadelkamp met het repareren en in- en verkopen van auto’s. Ondertussen werkte hij ook als vrachtwagenchauffeur. Werkweken van meer dan honderd uur waren heel normaal, herinnert Maurice zich. Echtgenote Lyda zorgde van het begin af aan voor de administratie en sloot zich een aantal jaar later ook aan bij het bedrijf. Maurice en zijn zussen Nicolette en Bernadette groeiden op in de woning naast het bedrijf en kregen “hard werken” er met de paplepel ingegoten. Maurice: ‘Onze ouders waren altijd aan het werk. Niets komt aanwaaien, als je iets wilt bereiken moet je er voor werken: dat is de rode draad in onze opvoeding.’
Maurice wist al jong dat hij auto’s wilde verkopen. Toch is hem heel duidelijk de vraag gesteld of hij het bedrijf over wilde nemen. ‘Als ik kok had willen worden, dan was het ook goed geweest.’ In 2005 startte Maurice binnen het familiebedrijf en nam hij geleidelijk steeds meer taken van Ad over. Vader Ad is nog zes dagen in de week aan het werk en ook moeder Lyda doet veel administratie. ‘Ze vinden het nog heel leuk om erbij betrokken te blijven’, weet Maurice. ‘Zeker nu de nieuwe werkplaats wordt gebouwd. Als dat is afgerond dan klopt het geheel en kunnen ze het misschien ook wat meer loslaten.’
Elkaar nodig hebben
Na een carrière in de horeca en catering, deed Bernadette in 2016 haar intrede in de familiezaak. Tijdelijk, dacht ze. Stap voor stap neemt ze nu de administratie- en boekhoudtaken van haar moeder over. ‘Nooit verwacht: ik ontdekte dat ik boekhouden leuk vind. Ik houd ervan als alles klopt, dat het in elkaar klikt.’ Ook neemt Bernadette inmiddels de personeelszaken voor haar rekening. Haar belangrijkste doel? Zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft bij Van den Hadelkamp Auto’s. Twee tot drie keer per jaar gaat zij samen met Maurice in gesprek met medewerkers en vraagt ze of ze nog altijd blij zijn met wat ze doen. ‘Daarbij zijn we als werkgever heel flexibel. Er gebeurt nog wel eens iets waardoor iemand een vrije dag moet nemen. Dat kan altijd. We lossen het hier altijd samen op.’ Maurice: ‘Alleen kun je namelijk niet zo veel, maar met een heel team wél. En gelukkig hebben wij hele fijne mensen in ons team waar we op kunnen bouwen.’
Bernadette en Maurice zijn elkaars klankbord. Regelmatig bellen ze na werktijd nog om te bespreken wat is voorgevallen met klanten of medewerkers, en moet worden opgelost. Maurice vertrouwt zijn zus blind. Bovendien verschillen ze in hun denkwijzen waardoor ze een aanvulling op elkaar zijn. ‘Maurice is wat meer zwart-wit en ik ben gevoeliger, maar soms is het ook wel eens andersom hoor’, legt Bernadette uit. ‘ We hebben allebei een sterke mening, maar we kunnen elkaar ook goed motiveren om anders naar een zaak te kijken. Samen komen we dan tot een mooie oplossing.’ Als echte broer en zus slaat de vlam ook wel eens in de pan. Maar, zoals vader Ad hen leerde, ze blijven nooit lang boos. “Maak het maar snel weer goed met elkaar, want jullie hebben elkaar nog veel te lang nodig”, verkondigt Ad als er een ruzie is.
Of Ad en Lyda trots zijn? ‘Absoluut’, antwoordt Bernadette. ‘Zeker op Maurice. Ik ben ook trots op hem. Hij is eindverantwoordelijk en hij gaat de hele dag door. Hij kent de klanten, weet wat ze nodig hebben en weet alles aan elkaar te verbinden. Komt er een nieuwe auto binnen? Dan weet Maurice direct voor wie die geschikt kan zijn. Mensen vragen hem vaak om advies, ze vinden het fijn om met iemand te sparren. Maurice is deskundig en denkt écht mee met de klant.’