Hoe veilig zijn we?

Altijd actueel, dat OnderNamen. In een tijd dat er oorlog is op het Europese continent, de televisie bol staat over “onveilige werkomgevingen” en de (drugs)criminaliteit volop zijn sporen in Nederland achterlaat. Hoewel natuurlijk zeer relevant, zijn de bovenstaande onderwerpen nou niet echt iets waar ik een mening over kan delen die nieuw licht doet schijnen op alle artikelen en items in kranten, weekbladen, op internet en op tv.

Toch heb ik ook wel eens getwijfeld over veiligheid in een heel andere context. Mijn ouders komen beiden uit een middenstandsgezin. Mijn opa en oma van mijn moeders kant hadden een schildersbedrijf, terwijl de ouders van mijn vader een melkzaak en een ventwijk hadden in Wijk C in Utrecht. Hard werken om de vele monden in het gezin te kunnen voeden. En dat dan ook nog in een tijd waarin er sowieso veel armoede heerste. Sociaal als ze waren, hielpen ze hun klanten door op de lat te verkopen. Dit naast het probleem dat er altijd klanten waren die sowieso slecht of niet betaalden. Mijn ouders waren ervan overtuigd dat er een betere manier was om je geld te verdienen dan met ondernemen. Gewoon een goed vak leren, liefst een ambacht, en dan een goede baas vinden. Je best doen en je kansen pakken was in hun ogen het recept voor een goed en minder stressvol bestaan dan dat wat ze van hun ouders hadden gezien.

Toen ik bij mijn laatste werkgever ruzie met de eigenaar kreeg en werd ontslagen, was dat mijn dilemma. Naast het uitwerken van een businessplan, was ik ook gewoon aan het solliciteren. Toen ik een baan kreeg aangeboden, moest ik kiezen. De “veiligheid” van een salaris en een baan, of het onzekere avontuur van eigen ondernemer worden. Pas toen ik bedankt had voor de baan, was er geen weg
meer terug.

Het is een bekende worsteling. Hoeveel mensen bent u niet tegengekomen die ‘ook wel iets voor zichzelf willen beginnen’? De overgrote meerderheid begint echter nooit. Want op de één of andere manier voelt een arbeidsovereenkomst veiliger dan ondernemen. De hypotheek moet tenslotte betaald worden en de boodschappen worden ook steeds duurder. Ik weet niet of dit fenomeen sterker is geworden de laatste jaren, maar wat me opvalt is dat ik relatief weinig jonge ondernemers tegenkom op netwerkbijeenkomsten. Komt dat omdat ze geen zin hebben in de uren die je moet maken om een onderneming draaiende te houden, of zitten ze met hetzelfde vraagstuk waar ik tegenaan liep? In het laatste geval heb ik een inzicht vanuit ervaring. Het lijkt misschien dat een salaris uit loondienst meer zekerheid geeft, maar dat is slechts schijn. Want als ondernemer sta je zelf aan het roer. Je hebt direct invloed op je successen, maar ook op je mislukkingen. Je bent niet afhankelijk van de grillen en dwalingen van managers of collega’s. Aan het einde van de dag voelt dat echt een stuk veiliger!