Private shopping bij Nick

We zijn nieuwsgierig naar de nieuwe shop, en het verhaal achter de meest recente uitbreiding van NU Puur & Groen. Over dat eerste kunnen we heel kort zijn: het is werkelijk een feestje. Van maandag tot vrijdag kunnen gasten op afspraak langskomen en worden ze warm onthaald door Nick en zijn team (met als nieuwste aanwinst de kundige stylist Marie-Louise). In de winkel klinken lounge-achtige tonen, krijg je cappuccino, prosecco of een gecaterde lunch voor je neus. ‘Ik heb er de mensen inmiddels voor. Als klanten hier komen, wil ik ze compleet in de watten leggen’, vertelt Nick. Zijn nieuwe outdoor-collectie van Gommaire spreekt voor zich. Het meubilair is handgemaakt en komt uit Indonesië, maar de finishing touch leggen ze in het atelier in Antwerpen. Denk aan teakhouten tafels en geweven stoelen en hoogwaardige buitenkussens. Het is tijdloos en straalt pure ontspanning uit. Zonder afspraak zijn bezoekers ook van harte welkom om inspiratie op te doen. Dat kan standaard op zaterdag.  

Voorraad 
Een uitbreiding van dit formaat verwezenlijk je niet van de een op andere dag, al handelde Nick vrij vlot. ‘Tijdens de crisis mochten we alleen op afspraak open’, begint hij. ‘De mensen kregen honderd procent van onze aandacht, en daarom hebben we toen – achteraf bezien – onze beste dagen gedraaid. We hebben veel verkocht, maar het ging helemaal mis met de levertijden (lees: corona). De klant teleurgesteld en ik pissig.’ In die hoedanigheid reed Nick naar de leverancier. ‘Ik ben linea recta naar Gommaire in België gereden. Met de eigenaar heb ik de bestellingen stap voor stap nagelopen. Dat gaf mij rust, omdat ik klanten precies kon vertellen waar ze aan toe waren.’ 

Nick had die dag de samenwerking óók op kunnen zeggen, maar het constructieve gesprek, samen met de aantrekkelijke ambiance, deed hem 180 graden draaien. ‘De setting: het muziekje, drankje, de collectie – daar kreeg ik energie van. De eigenaar vertelde me over hun outdoor-collectie – en dat ik grootschalig kon inkopen. Dat sprak me aan, want ik wilde niet meer afhankelijk zijn van hun levertijden. Dus kocht ik diezelfde dag nog voor een seizoen aan voorraad. Dat is behoorlijk’, beaamt Nick. ‘Achter de schermen geeft mij dat spanning. Maar het feit dat ik MOET verkopen, houdt me scherp. Als mensen hier komen en zeggen: “ik wil deze tafel mét stoelen, kan ik antwoorden: “ik ben volgende week bij je”. Dat geeft een enorme kick. Ook binnen het team, want de snelheid zit er in.’

Pand
Na de gigantische investering, volgde nóg een uitdaging: ruimte. ‘Ik wilde de collectie eerst showen in onze zaak aan de Kruittorenweg. Daar deden we vorig jaar ook een deel outdoor, maar dat ging weer ten koste van de indoor. Toen zag ik het Te Huur-bord boven ons nieuwe pand. Veel licht en een goede locatie: ik was meteen verkocht. Dus ik belde de makelaar, maar die nam niet op. Toevallig weet ik wie de eigenaar van het pand is – dus die belde ik ook. Hij verwees me door naar de makelaar.’ Het zenuwslopende belrondje duurde vijftien minuten, voor Nick de juiste man te pakken kreeg. ‘Iemand anders had al een optie, maar die moest nog nadenken en ik kon á la minute beslissen. Dus hebben we diezelfde week nog het contract opgesteld. In november speelde zich dit af, dus er is vijf maanden niets met het pand gebeurd. Best heel erg zonde, maar dat nemen we voor lief. Anders had iemand anders toegehapt.’

De snelle manier van doen past bij Nick. ‘Het is apart. We wilden eerst stoppen met het merk, nu hebben we een hele zaak ervan. Dat klinkt impulsief, maar als ik ergens een gevoel bij heb, dan moet het meteen gebeuren.’ Bovendien wil hij blijven vernieuwen. ‘Ik voel al langere tijd aan wat klanten wensen. Mensen leven steeds meer buiten en willen dat aankleden.’ Wat een verschil met acht jaar geleden, toen Nick nog enkel bloemen, potten en vazen verkocht. ‘Verse bloemen doen we nog wel, maar voor negentig procent op bestelling. Veel klanten leveren we in abonnementsvorm – en dat blijven we graag doen.’ Maar bloemen als core business kost tijd en energie. ‘Mijn stiefvader en ik reden destijds óveral heen, voor de meest kleine dingen. Zoals voor het potten van een boompje van 25 euro. We pakten alles aan, maar niet per se handig. Bovendien zijn exclusieve bloemen, mede door de gasprijzen en corona, duurder geworden.’

Is er dan wel markt voor het high-end meubilair? ‘We spreken hiermee het hoge segment aan, en we krijgen daarom mensen uit heel Nederland over de vloer, al ben ik daar niet bewust mee bezig.’ En wat de toekomst betreft? ‘Nu ben ik wel even klaar hoor’, vertelt Nick. ‘Ooit wil ik naar een groter pand met alles erop en eraan. Waarschijnlijk in een buitengebied met parkeergelegenheid en magazijn.’ Dus tóch nog niet klaar – die Nick.