Van vader op zoon
Tijd steken in je klant en deze goed informeren. Met deze kernwaarden wist Rien Treur een succesvol makelaarskantoor op te zetten. De tijd is aangebroken om een stapje terug te doen; zoon Dennis staat klaar om zijn vaders werk voort te zetten.
15 april 2024 | 2 minuten lezen
Rien begon op zijn negentiende met ondernemen, hij opende kaaswinkels in Rotterdam en Amsterdam. Maar onroerend goed trok hem. Hij verkocht zijn winkels, haalde zijn makelaarsdiploma en begon in 1996 samen met zijn vrouw Corry een makelaarskantoor in Woerden: Rien Treur Makelaardij. ‘Ik richtte me op het taxeren en makelen van woningen en bedrijfsmatig vastgoed. Een paar jaar later kwam mijn dochter Rosita in dienst en nog iets later ook Dennis. In januari vorig jaar heeft Dennis het bedrijf officieel overgenomen.’
Mensen helpen
Dennis werkte in de grond-, weg- en waterbouw en gebruikte de relatief rustige wintermaanden om zijn makelaars- en taxatiediploma te halen. ‘Ik heb toen eerst driekwart jaar ergens anders gewerkt, daarna ben ik hierheen gekomen en in 2019 heb ik mijn praktijkdiploma’s gehaald. Het mooie aan dit vak vind ik dat je bezig bent met mensen, en hen aan een mooie woon- of werklocatie helpt. Hoe help je mensen echt verder?’ Dat is onze kracht!
Uitdagingen gaan ze niet uit de weg. ‘We informeren maximaal over wat we verkopen en daar gaan we ver in, aldus Rien. ‘De focus ligt volledig op het zo goed mogelijk luisteren, horen wat de klant wil. We vinden het juist leuk als er een complex vraagstuk ligt, zoals een bestemmingswijziging of een bedrijf dat tegen problemen aanloopt met gemeente of provincie. We zijn nu bijvoorbeeld bezig met het huisvesten van een kerkgemeenschap en krijgen ook veel aanvragen van zorgvragers.’ Dennis sluit zich erbij aan: ‘Het mag best een bepaalde moeilijkheidsgraad hebben.’
‘De focus ligt volledig op het zo goed mogelijk luisteren, horen wat de klant wil’
beide benen op de grond
Rien Treur Makelaardij zit inmiddels op een behoorlijke A-locatie, namelijk de Dorpsstraat in Harmelen. Vrijwel iedereen die door het dorp rijdt, komt langs Rien Treur. ‘Het past wel een beetje bij ons streven om in de samenleving te staan’, aldus Dennis. ‘Hoe wij werken is toch wel een beetje klein stedelijk. Met beide benen op de grond. We steken veel tijd in klantcontact, het nabellen, de bezichtigingen. We nemen ons werk zeer serieus.’
Rien werkt nog halve dagen, maar heeft duidelijk een stap terug gedaan. ‘Alle dossierkennis en wat er in de zaak gebeurt, ligt nu bij Dennis. In het begin vond ik het lastig, ik wist ook niet zo goed wat ik met mijn vrije tijd moest doen. Maar het is ook wel lekker om de eindverantwoordelijkheid niet meer te hebben. De overgang is bovendien heel soepel verlopen, ik heb geen seconde wakker gelegen.’ Lachend: ‘En ik heb inmiddels ook wat hobby’s gevonden.’ Dennis sluit af: ‘Ik ben anders qua karakter en de markt is ook niet meer hetzelfde als in de jaren negentig, maar hoe we naar buiten toe opereren verandert niet. Daar streef ik naar.’