'Ik ga altijd van mijn gevoel uit'

Bekenden van Ralph zullen beamen dat de eigenaar van het gelijknamige projectinrichtingsbureau, de dingen graag nét even anders aanpakt. Bij OnderNamen heeft dat er eens toe geleid dat hij zich in semi-ontbloot bovenlijf liet fotograferen in een bed bij Van Rossum – waar hij en zijn buitengewoon creatieve team verantwoordelijk waren voor de hotelkamers en de volledige aankleding. Reacties waren altijd leuk, maar soms verbaasd: ‘Jezus Voet, wat heb jij nou weer gedaan?’, imiteert Ralph. De vriendelijke, toegankelijke ondernemer kan er zelf om lachen en bovendien gaat het om de trigger. ‘Ik wil iets dat opvalt, iets waardoor mensen een artikel gaan lezen.’ Geheel in lijn met het thema van deze OnderNamen-editie “De gunfactor” vroegen we daarom projectontwikkelaar Cees Rodenburg en Arjan om hem te vergezellen. De drie mannen schakelen elkaar regelmatig in, vanwege “het gevoel”: een cruciaal element van zakendoen.

Binnenkomen en dan waarmaken!
Cees (niet op de foto, geen behoefte aan, en dat gunt de rest hem): ‘Als het gevoel goed zit, ga ik niet elders kijken waar het een dubbeltje goedkoper is, maar het is ook meer dan dat. Ralph kwam ik voor het eerst zakelijk tegen tijdens het ontwikkelproces van AT The Office. Ralph is zo iemand – hij heeft aan een half woord genoeg. Hij is ook een beetje een slijmbal (grappend), maar bovenal een superleuke vent. Voor AT The Clinic (het nieuwe verzamelgebouw met onder meer YourFACE en Koninklijke Horeca Nederland) vroeg ik hem wederom. Bij AT The Office had ik zelf alle partijen bijeengebracht, waardoor ik vervolgens zelf elke dag druk in de weer was als “projectleider”. Dat wilde ik nu anders, samen met Ralph heb ik op een hele open manier een bouwteam samengesteld, met Ralph als hoofdman. De plafonds, vloeren, verlichting, toegangs- en controlesystemen, raambekleding en de volledige inrichting (bijna alles) heb ik door zijn team laten coördineren. Deliana van Dijk maakt de mooiste impressies. Wim en Otis, ook fantastische gasten. Daarmee bedoel ik: je moet het na “het gevoel” ook maar waarmaken.’

Hogere regionen? Juist niet
Ralph: ‘Bijna iedereen wilde het pand van AT The Office en AT The Clinic maken. Hoe ik binnenkwam? Tja (nadenkend). Dat is via via gegaan. Ik weet niet hoe mensen ons zien, maar ik denk dat sommigen het idee hebben dat wij in de hogere regionen zitten. Cees ook – hij dacht initieel dat wij te prijzig waren, maar vroeg ons toch om een offerte. Zijn wij de goedkoopste? Nee, maar de duurste zijn we ook niet. We importeren en hebben zeer korte lijnen met leveranciers. Het viel Cees mee, en mede daardoor kregen wij de opdracht.’  Vanaf dat moment ontstond er een band, tevens doordat ze elkaar tegemoetkomen. Ralph linkte diverse partijen die op zoek waren naar bedrijfsruimte, en Cees gooit weer interieurvraagstukken over de schutting. ‘Elkaar helpen is leuk, zeker als je elkaar mag.’ En waar zit dat dan hem in? Ralph: ‘Tja, dat zit hem in de “mens”. Cees is een mensenmens, daarom heb ik chemie met hem. Hij weet ook dat wij niet foutloos zijn, maar als er iets is lopen we niet weg. Hij is precies hetzelfde.’

Ze staan er toch maar weer
‘En als we het dan toch over gunnen hebben: Arjan is ook zo’n mooi voorbeeld’, vervolgt Ralph.  ‘Op een avond gaan medewerkers met de auto op pad en gooien er benzine in, in plaats van diesel. Nog geen twee seconden later staan ze stil. FUCK! Sta je daar ’s avonds, in de kou, langs de kant van de weg. Maar die jongens van de garage komen ons gewoon halen. Ik koop al jarenlang mijn auto’s bij Michel Loenen van AutoWinkel/Fase (dochterondernming van Van Vliet Autogroep), maar de hele organisatie staat als een huis.’ Arjan schuift voor het interview graag aan in het gerenoveerde pand van AT The Clinic. ‘Jazeker, voor Ralph doe ik dat, maar liever geen gezichtsbehandelingen hoor’, zegt hij. De keuze voor AT The Clinic was makkelijk, uiteraard. De luxe ambiance vormt een fraaie setting voor de foto: gematteerd goud, brons, witte plafonds en lichte vloeren. Een feestelijk decor.

Enthousiaste gozer
Arjan vervolgt: ‘Dertig jaar geleden kocht ik mijn kleren bij Escape, het oude Falcon Fashion. Daar werkte ook Ralph, een enthousiaste gozer. Jaren later, toen hij bij Rever zat, een projectinrichting- en meubelbedrijf, kreeg ik een brief van hem. Hij zou mij op donderdag om exact twaalf over tien bellen voor een offerte. Ik dacht: dit zal wel weer één of ander geintje zijn om de aandacht te trekken, maar het werkte. Stipt om twaalf over tien hingen we aan de lijn. En we hebben gelachen. Mijn gevoel is dat we in Woerden best wat meer lokaal zouden kunnen doen, maar tussen Ralph en mij zit het wel goed. Hij heeft zijn zaak van nul af aan opgebouwd, daar heb ik bewondering voor. Alleen al om die reden gun ik hem veel.’ Onderlinge banden als deze zijn er veel in Woerden, beaamt de rest. ‘Natuurlijk, zijn die er. Waarom ga jij naar je eigen slager?’, vraagt Ralph. ‘Omdat het product goed is en je er prettig geholpen wordt.’