All in the family

Van OnderNamen krijg ik altijd ruim op tijd een mail met daarin het thema voor de volgende editie van het magazine. Vaak zijn het thema’s waar ik wat mee kan, maar het thema familie is wel heel erg in beeld binnen ons bedrijf.

In 2000 zijn mijn compagnon en ik begonnen met ondernemen. Wat hem betreft was er een duidelijke voorwaarde: “Ik zal mij volledig inzetten voor het bedrijf, maar als ik 55 word, wil ik ermee stoppen.” We hebben samen keihard gewerkt, gesjouwd, gebouwd en soms onze wonden gelikt. We hebben het bedrijf opgebouwd en beslisten bijna alles samen. Maar op 1 juli 2018 was het dan toch zover, hij stapte uit de operatie.

In dat proces is het bij mij natuurlijk ook een aantal keer door het hoofd geschoten. Is het niet een goed moment om ook te stoppen? Om het bedrijf te verkopen? Mijn uiteindelijke antwoord was nee. Omdat ik het nog steeds meestal naar mijn zin heb en leuk vind, omdat ik natuurlijk véél jonger ben dan hij (drieënhalf jaar maar liefst), maar vooral omdat ik niet wilde beslissen voor mijn kinderen.

Onze kinderen zijn opgegroeid met het bedrijf. Zij hebben van dichtbij de successen, het harde werk, de stress, maar ook het plezier meegemaakt. Ze weten voor een groot deel waar we vandaan komen en hoe we hier gekomen zijn. En om maar gelijk aan een mogelijke onduidelijkheid een einde te maken, ik geloof niet in een ondernemersmonarchie. Dat onze kinderen mijn naam hebben, maakt ze niet bij voorbaat geschikt als volgende generatie aan het roer. Maar ik geloof ook niet perse in investeringsmaatschappijen. Met andere woorden, ik wil de deur openhouden om samen het avontuur aan te gaan, zonder dat de uitkomst vaststaat.

Begeleid door een externe werd de volgende generatie bij de hand genomen op weg door ondernemersland en het bedrijf. Het eerste wat hierbij voor hen duidelijk werd was dat het bezit van aandelen, eigenaarschap, niet gelijk staat aan directeur zijn. Gelukkig hebben wij een goed functionerend management team, dus de druk vanuit bedrijfsopvolging en directievoering is er niet. Ze kunnen gewoon, op hun moment, instappen op een operationele vacature die er dan is. In de praktijk zal dan wel blijken wie de ambitie en de kwaliteiten heeft om eventueel door te stromen, maar een noodzaak is dat niet.

Ik ben trots op het proces. Omdat het goed is voor mijn familie, en voor die andere familie. De AEGIRIANEN, mijn collega’s wereldwijd, die zich met hart en ziel inzetten voor onze klanten. Die weten dat ze ook van ons langetermijn betrokkenheid mogen verwachten. En dat geeft een rustig gevoel!