Geduld van de kiezer

Het is inmiddels meer dan vijf maanden geleden dat ik mijn laatste column schreef. Toen waren er nog net geen verkiezingen geweest en nu zijn we inmiddels ruim vijf maanden na de verkiezingen.

Zoals te verwachten hebben we nog geen kabinet en zal dat er voorlopig ook niet komen. De dames en heren die Kamerlid mogen spelen zijn nog steeds druk met zichzelf. De kiezer die snakt naar vooruitgang op veel dossiers waar de politiek een ongelooflijke puinhoop van heeft gemaakt, moet geduld hebben.

De dames en heren Kamerleden in Den Haag hebben namelijk geen haast. Het eigen gelijk en de persoonlijke hobby’s zijn natuurlijk veel belangrijker dan het oplossen van de problemen van ons land. Iedere poging tot een oplossing wordt bij voorbaat gesaboteerd om het eigen gelijk te onderstrepen of af te dwingen.

Ondertussen verwordt Nederland tot een soort dwangmaatschappij. Dwangwet hier en dwangwet daar. Alles om het volk in het gareel te duwen waar de politici ons graag willen houden. Of het nu gaat om het gedwongen opnemen van asielzoekers of de Europese natuurherstelwet. Het maakt niet uit. Ze duwen gewoon door of ze houden informatie achter om hun zin door te drukken. Voor de verkiezingen het ene beloven en na de verkiezingen het tegenovergestelde doen. En maar niet begrijpen waarom ze voor onbetrouwbaar versleten worden.

Er wordt door sommige politici stevig afgegeven op de winnaars van de laatste verkiezingen voor de Tweede Kamer. Je bent als linkse politicus natuurlijk een democraat pur sang. Maar alleen als je zelf wint. Als een ander wint dan ga je natuurlijk vreselijk je best doen om al die stemmers op de jou niet welgevallige partij te negeren en te demoniseren. Hoe dat af kan lopen is wel gebleken op 6 mei 2002. Ook daar heeft een linkse voorman vreselijk zijn best gedaan om ons te waarschuwen voor hel en verdoemenis. De afloop is bekend. De linkse voorman ging uiteraard schijnheilig naar de kerk om de vermoorde politicus te herdenken en liet zich daarna wegpromoveren naar de Wereldbank en de VN om daar zijn zakken te vullen. Misschien hopen de huidige linkse leiders stiekem wel op een zelfde scenario.

In plaats van lopen te janken over de verkiezingswinst van de PVV zou links Nederland eens na moeten denken waardoor het toch komt dat zij niet winnen. Als je bijvoorbeeld eens goed kijkt naar de kaart van de provincie Utrecht en daar de uitslag van de verkiezingen op projecteert dan valt je onmiddellijk op dat de verkiezingswinst van de PVV zich voornamelijk afspeelt aan de westkant van de stad Utrecht. Daar wonen de mensen die iedere dag hard moeten werken. Die hun gemeente gedwongen moeten verlaten als ze een huis willen. In de eigen gemeente mogen zij niet meer wonen, zijn ze niet meer welkom. Die huizen zijn bestemd voor de nieuwkomers, u weet wel, die van die dwangwet. De stad Utrecht en de gemeenten ten oosten ervan kleuren rood op de kaart. Lekker links. Daar wonen de studenten en de mensen die hun brood verdienen met leuterbanen. Die al een huis hebben en de wereld willen verbeteren over de rug van de hardwerkende Nederlander. Die de harde werkers die dingen en voeding produceren voor dom verslijten omdat ze niet op links gestemd hebben.